Op jonge leeftijd ben ik begonnen met paardrijden, zoals vele meisjes, bij de plaatselijke manege. Wonend naast het agrarische dorp Blaricum vond ik al snel mijn eerste verzorgpony. Tijdens het rijden op een van die verzorgpony's kreeg ik een ongeluk, waarbij ik een stuk van mijn vinger verloor. Het paard gleed uit en viel, waarbij ik zelf ook op de grond belandde. Bij het opstaan stond het paard op mijn hand. De verzekering keerde me geld uit. Daar waar menig mens na zo'n ongeluk klaar zou zijn met paardrijden, kocht ik van het verzekeringsgeld juist mijn eerste eigen paard. Vanaf dat moment is mijn zoektocht naar de juiste trainingsmethode met daarbij een goed gevoel voor mens EN paard begonnen. Ik heb kennis tot me genomen van Klaus Ferdinand Hempfeling, Noora Enqvist, Anja Beran, Bent Branderup, Ingrid Klimke, Marijke de Jong, Greetje Hakvoort, Belinda Bolsenbroek, Claudia Wolters, Yvet van Featherlight horsemanship, maar ook van de instructeur van de plaatselijke rijvereniging. Ik focus me hierbij op de toegevoegde waarde die ieder van hen wel ergens in zijn verhaal heeft. Ik blijf hongerig naar meer en leer voortdurend bij. In mijn hart nog steeds dat paardenmeisje, maar gezien mijn leeftijd eigenlijk een paardenvrouw.